Pierwsze udokumentowane informacje o pracach górniczych w Masywie Śnieżnika pochodzą z końca XV wieku. Jednak istnienie już w połowie XIV wieku kuźnicy w Starej Morawie u wylotu Doliny Kleśnicy pozwala sądzić, że prowadzone były one już znacznie wcześniej.
W XV i XVI wieku w Kletnie prowadzono również eksploatację rud miedzi: azurytu [Cu3(CO3)2(OH)2] i malachitu [Cu2CO3(OH)2]. Miedź bowiem obok żelaza odegrała wyjątkową rolę w rozwoju ludzkości. Pierwiastek ten od starożytności, był podstawowym składnikiem brązów. Jednocześnie w postaci stopów (brąz), czy też czystej miedzi służył do wyrobu monet.
W średniowieczu z polimetalicznych złóż nasunięcia Kletna wydobywano również galenę srebronośną (PbS), najważniejszą rudę ołowiu (ponad 85% Pb), która jednocześnie zawierała domieszkę ponad 1% srebra.
W 1526 roku Ziemia Kłodzka wraz z całym Śląskiem przeszła pod panowanie Monarchii Habsburskiej i co rozpoczęło nowy okres w dziejach regionu.
POSZUKIWANIE I EKSPLOATACJA RUD URANU I FLUORYTU
Na leżącym w Polsce obszarze wypiętrzenia orlicko-śnieżnickiego poszukiwania rud uranu rozpoczęły się w okresie „zimnej wojny”. Były one prowadzone bardzo intensywnie, w specyficznych warunkach politycznych, jakie panowały wówczas w kraju i społecznych, jakie istniały na niedawno przyłączonych do Polski ziemiach.
W 1947 r. pojawiała się w Polsce grupa radzieckich ekspertów, którzy zainteresowani byli dobrze już rozpoznanymi pod względem geologicznym Sudetami. Na mocy podpisanej we wrześniu tego roku umowy między ZSRR a Polską rozpoczęto od początku następnego roku prace poszukiwawcze złóż uranu, prowadzone przez radziecką służbę geologiczną.
Złoże w Kletnie odkryto 15 lipca 1948 r. podczas prac „rewizyjnych” przy średniowiecznych sztolniach św. Pawła (późniejsza sztolnia nr 7) oraz św. Jakuba (późniejsza sztolnia nr 9). Sztolnię nr 7 natychmiast odbudowano uzyskując z niej pewną (nieznaną) ilość rudy. Znaczne ilości rudy wydobyto również z hałdy przy sztolni nr 9. Trzecia z historycznych sztolni – „mroczna sztolnia” – otrzymała nieco później numer 11 (11a?). W tym samym roku na obszarze 6 km (od Janowej Góry po Śnieżnik) wykonano wykopy badawcze w siatce 100 x 50 m. Rozpoznanie samego złoża prowadzono zarówno na powierzchni (wierceniami), jak i z wyrobisk podziemnych (chodnikami i wierceniami). W działalności kopalni wyróżnić można dwa okresy: od lipca 1948 r. do końca 1950 r. – duża intensywność rozpoznania na poziomach sztolni 11–22 i największe wydobycie metalu, głównie do poziomu sztolni nr 11 (do głębokości 130 m od najwyższego miejsca obszaru); od początku 1951 r. do I kwartału 1953 r. – wyraźny spadek wydobycia, któremu odpowiadała bardzo duża objętość wyrobisk rozpoznawczych na głębokościach 130–190 m poniżej poziomu sztolni 11.
Eksploatację zakończono w III kwartale 1958 r. ze względu na wyczerpanie zasobów. Majątek kopalni przejęły tworzące się Bystrzyckie Zakłady Kamienia Budowlanego, podległe Ministerstwu Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych. Kopalnia uległa zalaniu, a wejścia do sztolni były do końca października 1959 r. zawalone odstrzałami. Na tym zakończyły się wielowiekowe dzieje eksploatacji podziemnej w dolinie Kleśnicy.